A visita i Maria a Elisabetta

(Luca 1, 39-56)

Già l’ancilu Gabrieli avia lassatu
la casa di Maria e l’avia nfurmatu
ca ormai lu sestu misi era arrivatu
ca ncinta Elisabbetta avia arristatu.
Sintennu sta notizia, idda ci penza
e capisci ca ddà la so prisenza
nun pò mancari, e subitu ncaminu
versu a Giudèa si metti pi matinu.

La strata a porta versu la muntagna
e arriva nta un paisi di campagna
dunni chi c’è la casa i Zaccaria.
Subitu trasi e â porta tuppulìa
e grida a Elisabetta cu allegrìa.
Appena senti a vuci di Maria,
dintra a so panza Elisabetta senti
ca u picciriddu sata alleiramenti.

Nta ddu mumentu u Spiritu di Diu
l’arma di Elisabetta rijinchiu,
ed a gran vuci subitu esclamau:
“Biniditta sî tu! Diu ti chiamau
ad essi tra i fimmini l’eletta,
e binidittu è u fruttu chi s’aspetta
du to ventri! Ma comu a mia l’onuri
d’aviri ncasa a Matri du Signuri?

Appena a vuci di lu to salutu
ê me aricchi arrivò, puru si mutu,
u picciriddu cuminciò a satari
dintra di mia p’a gioia manifestari.
Ma è bonu proclamari ca è beata
cu è ca cridiu ca la parola data
di lu Signuri jia a cumpimentu
e si dava principiu ô granni eventu!”.

A sti paroli u cori di Maria
scoppia di gioia e sta circannu a via
pi dari vuci a chiddu ch’intra senti
e nta un mumentu vidi chiaramenti,
ennu avanti pi seculi, luntanu,
populi d’ogni razza isari i manu
versu d’idda, chiamannula: “Beata!”
picchì grazia di Diu ci fu accurdata.

Idda, ch’è umili serva du Signuri,
veni ammantata di gloria e d’onuri,
e nun pò fari a menu i isari un cantu
a la bontà di Diu –u So Nnomu è santu-
picchì i superbi, i ricchi e li putenti,
cu la So manu l’arridduci a nenti.
Tri misi stesi in casa i Zaccaria
e a Nazaret dipoi turnò Maria.

Giuseppe Licciardi (Padre Pino)

LASCIA UN COMMENTO

Per Favore scrivi il tuo commento
Per favore inserisci il tuo nome