U cecu di Gericu

Allatu di la strata era assittatu,
picchì quarcunu ci l’avia purtatu.
‘Nno so mantellu tuttu s’ammugghiava
e i spaddi a un sicomoru s’appuiava;
supra i so’ jammi avia un cistineddu
e a la cinta tinia un sacchiteddu.

Iddu campava stinnennu la manu
e dumannava aiutu a ogni cristianu
chi passava ri ddà, picchì era natu
senza a vista di l’occhi, cunnannatu
a ghiri addumannannu pi campari
picchì nuddu u pigghiava a travagghiari.

Ad ogni modu, si cci avia abituatu
e chista era a so vita. Era chiamatu
cu nnomu di so patri, Bartimeu,
ca significa figghiu di Timeu.
A Gericu abitava e un c’era nuddu
chi’iddu nun canuscia, ca un era surdu
e tutti li duscursi si siggia
sapennu chiddu chi ddà succiria.

Ormai sapia canusciri li vuci
e stannu pi la strata chi cunnuci
finu a Gerusalemmi, salutava
ognunu chi davanti ci passava,
e s’i un sordu o na dramma ci lassava,
iddu cu tuttu u cori ringraziava.

Poi, quannu si truvavanu a passari
furasteri ca o tempiu ianu a priari,
ci capitava puru d’attruvari
nno cistinu na para di dinari.
Allura nun finia di ringraziari
e puru un salmu si mittia a cantari.
Chidda matina si susiu cchiù prestu
e si fici purtari lestu lestu
a lu solitu postu di la strata,
quannu ancora nun era assai affuddata.
ma doppu un pezzu i tempu d’aspittari
‘n’anticchia ‘e sonnu cuminciò a calari,
e, senza ch’iddu mancu lu capisci,
‘nno pettu cala a testa e s’addummisci.

Di bottu un gran cialoma l’arruspigghia
e tutta a strata è un veru parapigghia.
La fudda è accussi fitta ca iddu senti
la genti ‘rrispirari, mentri attenti
stannu a quarcunu che sta ddà a parrari:
sulu qualchi parola po’ affirrari.

Allura ci addumanna a cu è vicinu:
“Ma chi sta succirennu stammatinu?”
Qualcunu ci arrispunni: “Sta passannu
Gesù di Nazaretti e sta parrannu!”.
Quannu senti ca propriu ‘i nna dda strata
sta passannu Gesù, fa ‘na vuciata:
“Gesù, figghiu di Davidi, pietà!
Gesù, di stu mischinu abbi petà!”.

E lu ripeti isannu la so vuci,
tantu ca a genti subitu ci noci,
e ci dicinu: “Zittu! Nun gridari!
Nun vidi ca nni stai a disturbari?”
Ma Bartimeu ‘un s’arrenni, anzi cchiù forti
grida, d’arruspigghiari puru i morti.

Gesù allura si ferma e fa chiamari
all’orbu ca un finisci di gridari.
Ora tutti gentili addivintaru
e a Bartimeu subitu chiamaru:
“Gesù ti cerca e a tia voli parrari;
curaggiu, un c’è bisognu di gridari.

Di cursa iddu si susi e fa vulari
all’aria u so’ mantellu, e a caminari
si metti cu primura, accumpagnatu
di qualcunu ca a manu ci havia datu.
Gesù lu guarda cu gran simpatia
e ci dici: “Chi voi fattu di mia?”

“Maistru, -iddu ci dici- a vista ‘i l’occhi,
chistu sulu iu vogghiu, a vista ‘i l’occhi!”.
Gesù ci dici allura: “La to’ firi
ti fa guariri. Vai, ca ora ci viri!”
e già i so’ occhi stannu cuntimplannu
la visioni cchiù bedda di stu munnu:

la faccia di Gesù, chi sta rirennu,
mentri u so cori ‘i gioia si sta jinchennu.
P’ a cuntintizza cuminciò a satari
e cu Gesù si misi a caminari.
Ora viri la strata e, ‘ncumpagnia,
va appressu di Gesù, ch’è la so via.

Giuseppe Licciardi (Padre Pino)

LASCIA UN COMMENTO

Per Favore scrivi il tuo commento
Per favore inserisci il tuo nome