Lu ‘ndemuniatu d’a’ sinagoga

(Vangelo di Luca, 4, 31-37)

‘U Sabatu è lu jiornu du Signuri,
nun si travagghia e a Ddiu si duna onuri.
Tutti l’ebrei divoti la matina
vannu a la sinagoga e prestu è china.
Si cantanu li salmi e autri prieri
si fannu, e tutti parinu sinceri.
Poi si rapi lu Libru p’ascutari
la Parola chi Ddiu nni vosi dari.

Puru Gesù lu sabatu osservava
e comu tutti l’autri si nni java
nta Sinagoga, d’unni Iddu cantava
cu l’autra genti e nsemmula priava
cu tutti li paisani. Ma ‘sta jurnata
successi ca a lettura fu assignata
propriu a Gesù chi cu gran sintimentu
leggi e cumincia po’ u so’ ‘nsignamentu.

La genti di Cafarnau l’attintava
cu maravigghia e tanta gioia pruvava,
picchì ‘a parola ‘ncori risunava,
e comu fussi nova la truvava.
Mentri chi Gesù prérica e a so’ vuci
trasi dintra d’ognunu e porta luci,
succeri ca qualcunu ddà assittatu
si susi e grida comu un addannatu.

“Basta, quannu ti zitti? U to’ parrari
‘un lu putemu propriu suppurtari!
Chi vvoi di nuatri, chi vinisti a fari?
Iu sacciu ca nni vo’ Tu ruvinari.
Iu ti canusciu, sì U Santu di Ddiu!”
“Ora sta’ zittu! T’u cummannu Iu!”.
Severu è u tonu ca Gesù sta usannu
e a genti anticchia ‘i scantu sta pruvannu.
Mai avia successu un fattu ‘i sta purtata
nta Sinagoga, e a genti è ‘mpressionata.
Nuddu si l’aspittava ca un devotu,
ch’era ddà pi osservari lu so votu,
ci avissi dintra ad iddu la prisenza
du nimicu di l’omu, nè ‘ncuscienza
ddu mischinu putia mai immaginari
ca ô diavulu purtava a passiari.

Ma si finora avia statu agguattatu
e la so’ strata si facia ‘ntanatu,
truvannusi a’ prisenza du Signuri
nun potti cchiù frinari ‘u so’ tirruri,
e vinni affaccia. Ora Gesù ci dici:
“Nesci subitu e lassa stu ‘nfilici!”.
Lu diavulu cu rabbia ‘mmenzu a’ genti
‘nterra lu jetta, ma nun si fa nenti.

La genti, chi capisci d’unni veni
la forza di Gesù, timuri teni,
ma lu stupuri po’ li fa parrari:
“Cu è chi sta putenza po’ mustrari
ca so’ parola? Basta u so’ cumannu
ca i diavuli di cursa si nni vannu.
E ‘sti pruriggi po’ vannu cuntannu
e a fama di Gesù si va allargannu.

Giuseppe Licciardi (Padre Pino)

LASCIA UN COMMENTO

Per Favore scrivi il tuo commento
Per favore inserisci il tuo nome