A guarigioni du surdumutu

(da Marco 7, 31-37)

Gesù si trova ancora all’autru latu
du mari ‘i Galilea, ch’è abitatu
di genti c’havi n’autra riliggioni,
un sunnu ebrei ma ci hannu i cori boni.
Parti di Tiru e passa pi Sidoni
e continuannu sempri p’a regioni
camina pi la strata di lu mari
pi ‘nfini nna Decapoli arrivari.

Mentri camina a genti lu saluta,
picchì lu ricanusci e a Dalmanuta
c’è qualcunu ca u ferma, dispiaciutu
si lu disturba, ma propriu un minutu
dicinu ca ci basta, e un surdumutu
presentanu a Gesù, ch’è atturniatu
di na fudda di genti. Gesù allura,
addumanna pirmissu e cu primura
ci dici di spustarisi e circari
un postu ritiratu pi priari.

S’appartanu n’anticchia cchiù luntanu
e dicinu a Gesù ca li so manu
metti supra la testa du malatu
p’avillu finalmenti risanatu.
Gesù capisci ca su genti boni,
e cririnu ca veru a guarigioni
iddu po’ fari pi stu puvireddu,
ca nun senti e nun parra, mischineddu!
Ci nesci qualchi sonu assai mpacciatu,
ca a taliallu pari ch’è stunatu.

Lu cori suu si movi a cumpassioni
quannu chi viri soffriri i personi.
Li jirita c’infila nta l’aricchi
mentri chi drittu lu talia ntall’occhi;
ci tocca puru a lingua ca sputazza
e, isannu l’occhi ‘ncelu e puru i vrazza,
suspirannu Iddu dici: “Effatà!”
chi voli diri “rápiti”. Effatà!”

ripeti u surdumutu estasiatu,
e nna so faccia è tuttu stracanciatu:
si rapinu i so aricchi, e a surdità
scumpari sull’istanti, e in virità
si strogghi la so’ lingua e po’ parrari
e i so’ paroli sunnu belli chiari.

“Ci sentu bonu” -cumincia a gridari-
“e comu tutti m’a firu a parrari!”.
‘Ccussì cuntentu abbrazza li so’ amici
e un po’ ammucciari a nuddu ch’è felici;
nterra si jetta di Gesù a li peri
cu lacrimi di gioia assai sinceri.

La fudda senti i grira e s’avvicina
di cummuzioni e meravigghia china.
Gesù ‘un vulissi sta pubblicità,
ma a cummigghiari i fatti comu fa?
L’amici di ddu giuvani sanatu
vannu cuntannu comu havia statu.

La genti supraffatta di stupori
dici chiddu chi senti nno so’ cori:
“Chistu Gesù fa tutti i cosi boni,
picchì di tutti prova cumpassioni.
L’aricchi rapi ai surdi e la parola
ci duna ai muti, e a tutti poi cunsola”.

Giuseppe Licciardi (Padre Pino)

LASCIA UN COMMENTO

Per Favore scrivi il tuo commento
Per favore inserisci il tuo nome